Storm op komst!

Het begon allemaal met een berichtje op mijn Facebookpagina begin 2016. Een bucketlist van zaken die ik nog graag eens wilde fotograferen. Hoog op dat verlanglijstje stond een bevalling fotograferen.
Niet lang daarna ontving ik een berichtje van Kelly. Je mag onze bevalling wel fotograferen! Stiekem zit ik al te stuiteren op de bank: wauw wat gaaf! We kletsen wat over geboortefotografie en het blijkt dat Kelly en Jarno zich hierin al verdiept hebben en goed weten wat het inhoudt.
Tijdens en na de geboorte van hun dochter Pomme heeft Kelly door complicaties veel momenten gemist en het lijkt hen daarom erg fijn deze bijzondere gebeurtenis door een fotograaf vast te laten leggen.

In de maanden die volgen hebben we regelmatig contact over het verloop van de zwangerschap en in april ontvang ik Jarno, Kelly en Pomme in de studio voor een zwangerschapsreportage en kennismakingsgesprek. Een echte kennismaking is het niet meer wat Jarno ken ik al langer van de tijd dat we samen werkte als verpleegkundigen en ook Kelly ontmoette ik al eerder tijdens een fotoshoot van hun dochter Pomme.
Toch nemen we nog even de tijd om verwachtingen, wensen en ideeën te bespreken. Op de vraag of er dingen zijn die ze niet in beeld worden antwoord Kelly resoluut: alles mag in beeld! Dan zoeken we later wel uit wat in het album komt en wat we voor privé houden!  Voor alle partijen voelt het goed aan om dit samen te gaan doen dus maken we afspraken wanneer ze bellen.

De weken vliegen voorbij en de uitgerekende datum komt dichterbij. Regelmatig word Kelly geplaagd door harde buiken en voorweeën en 1 dag voor de uitgerekende datum lijkt t er zelfs op dat het door gaat zetten. Toch heeft de kleine man het nog hartstikke gezellig bij zijn mama en blijft lekker zitten.
De uitgerekende datum 15 mei gaat voorbij en ook daarna blijft het rustig.

24 mei is het zover. De bevalling zal ingeleid worden!
Kelly en Jarno moeten zich om 07.00 uur melden in het Elisabeth ziekenhuis. Omdat er de dag ervoor al 2cm ontsluiting meetbaar was zal er geprobeerd worden om de vliezen te breken.
Omdat dochter Pomme na een vlotte bevalling van 6 uurtjes het levenslicht zag besluit ik in de loop van de ochtend naar het ziekenhuis af te reizen en daar wat te gaan werken in de kantine. Mocht het dan doorzetten ben ik binnen enkele minuten op de kamer.

Ik breng nog rustig mijn jongens naar school en op de terugweg ontvang ik een berichtje. De baby is erg onrustig dus er wordt gewacht met het breken van de vliezen. Gevolgd door een berichtje met de vraag kun je straks misschien rooibosthee meenemen. De thee smaakt hier zo vies!
Geen probleem, ik doe wat boodschapjes inclusief rooibosthee en ga dan op mijn gemak naar het ziekenhuis.

In de kamer tref ik een opgewekte sfeer aan. Doordat de hartslag van de baby wat aan de hoge kant is is er nog gewacht met de vliezen breken maar de verloskundige word ieder moment verwacht om dit te komen doen. Samen gokken we wat op de tijd van de geboorte. Grote zus Pomme kwam na een vlotte bevalling te wereld en het zou natuurlijk top zijn als zij nog voordat ze vanavond gaat slapen kennis mag maken met haar broertje.
Rond 11.30 uur is de gynaecoloog daar om inwendig onderzoek te doen en de vliezen te breken. Ik wacht op verzoek van de ouders even op de gang. Terwijl ik een rondje loop over de afdeling valt op hoe druk het is. Verpleegkundigen haasten zich van kamer na kamer. Een lieve verpleegkundige wijst mij de koffie en thee en soep en drukt me op t hart vooral goed voor mezelf te zorgen tussen het werk door. Wat lief dat er zo enthousiast en geïnteresseerd is gereageerd op mijn aanwezigheid.

Tijd om terug de kamer in te gaan. De vliezen zijn gebroken en de verloskundige meet een kleine 2cm ontsluiting. Er word een infuus met weeën opwekkers aangesloten. Nu gaat het echt beginnen.
Kelly ligt er nog ontspannen bij. Ze voelt nog niet echt wat gebeuren en ook t CTG laat nog weinig weeën activiteit zien. Reden om de dosering regelmatig op te hogen.  Kelly vind dit toch wel spannend. Ze hoopt zo dat t niet te snel gaat en ze niet het gevoel krijgt de controle kwijt te zijn.

 

Dan is daar verpleegkundige Marijke. Zij was een grote steun bij de geboorte van Pomme dus extra bijzonder dat zij nu ook dienst heeft.  Langzaam aan krijgt Kelly wat minder praatjes en raakt meer in zichzelf gekeerd. De weeën zetten door en al snel moeten deze actief weggepuft worden. Op advies van de verpleegkundige gaat Kelly even op de bal zitten. Jarno kan dan tegen druk in Kelly haar rug geven en het is mooi om te zien hoe ze zo samen heel beheerst wee voor wee doorstaan.

Een klein moment van paniek. Kan ik dit wel? Zal alles wel goed gaan deze keer?  Troostende en steunende woorden van Jarno en verpleegkundige Marije helpen Kelly door dit moment heen. Tijd om de gynaecoloog er bij te roepen want ineens gaat het snel. De weeën zijn krachtig en volgen elkaar snel op. Kelly’s lichaam geeft aan klaar te zijn voor de volgende fase: persdrang. 
Door de bekkeninstabiliteit is het even zoeken naar de juiste houding. Maar wat een oerkracht komt er boven. Al na 2x persen verschijnt er een stukje van het hoofd met een mooi bosje haar. Onder de bemoedigende woorden van Jarno perst Kelly door en na enkele minuten staat het hoofdje. Jarno krijgt een korte instructie want hij zal hun zoontje aanpakken met hulp van de gynaecoloog. Nog 1x flink persen en dan kan hij zijn zoontje aanpakken en op Kelly haar borst leggen!

Wat een blijdschap in de kamer! 15.50 uur Storm is geboren! Een prachtige flinke kerel!
Even genieten van dit nieuwe wereld wonder! Wat een mooi mannetje!

De geboorte van de placenta is nog even spannend maar dan kan het genieten echt beginnen!
Kleine Storm drinkt zijn eerste flesje bij papa, word gecontroleerd en gewogen. Wat een kanjer 4330 gram! Zijn eerst kleertjes aan en dan is er tijd voor beschuit met muisjes! Grote zus Pomme word gebeld: je broertje is geboren en ook overige familieleden worden op de hoogte gebracht. Ik blijf nog even totdat Kelly is opgefrist en samen met Storm is geïnstalleerd op de kraamafdeling. En dan is tijd voor Pomme om haar kleine broertje te ontmoeten. Voorzichtig bekijkt ze hem en natuurlijk is het ook tijd om even met papa en mama te knuffelen.

Ik pak mijn camera in en verlaat t ziekenhuis. Wat ontzettend bijzonder om getuigen te mogen zijn van de geboorte van dit mooie mannetje. Ik zag de liefde tussen zijn ouders, en het doorzettingsvermogen van zijn moeder, de trotse blikken van zijn vader en de vertedering bij zijn grote zus. Storm, ik wens je toe dat je mag uitgroeien tot een sterke gelukkige jongeman!

Liefs Simone